Historia masażu tajskiego
Masaż ten jest starożytną sztuką uzdrawiania, która bazuje w głównej mierze na szerokiej wiedzy o zdrowiu i ciele człowieka. W przeszłości masaż tajski działał na korzyść w wymiarze emocjonalnym oraz fizycznym. Nierozłącznie. Dziś coraz częściej mówi się o masażu tajskim jako o formie leczniczej, niejednokrotnie lepszej od medycyny konwencjonalnej. Można by rzec – „w końcu”.
Istotny wpływ na historię masażu tajskiego miała medycyna indyjska oraz chińska. Połączenie wiedzy (m.in.) z zakresu medycyny, technik rozciągania, oddychania, ziół i akupunktury, zaowocowało powstaniem tej genialnej i skutecznej formy relaksacji, która podkreślmy raz jeszcze – obejmuje zarówno ciało jak i umysł.
Pod koniec lat 80-tych medycyna zachodnia w wyniku poszukiwania tradycyjnych sposobów leczenia natrafiła na masaż tajski. Chcąc poznać tajniki tej dyscypliny rzesza pielęgniarek, lekarzy, fizjoterapeutów, masażystów i pasjonatów jogi przybyło do krajów azjatyckich z zamiarem nabycia fachowej wiedzy, umiejętności i praktyki. Obecne masaż tajski stanowi efekt wielowiekowego budowania i doskonalenia różnych technik. Dziś jest już na tyle dopracowany i znany na całym świecie, w efekcie czego gromadzi szerokie grona miłośników. Sztuka masażu tajskiego została uporządkowana dopiero w XIX wieku, a obecnie za najlepszą szkołę tego rodzaju masażu uważa się Królewską Akademię Masażu w Tajlandii.
Przeszukując oferty salonów urody, luksusowych SPA, centrów odnowy biologicznej czy uzdrowisk możemy się spotkać z różnymi nazwami, jakie definiują ten masaż. Masaż tajski, klasyczny czy starożytny to jeden i ten sam rodzaj usługi. Jego oryginalna nazwa to nuat phaen boran lub też nuad boran.
Wielkim osiągnięciem dla kultury azjatyckiej jest fakt, że masaż tajski nie tylko przetrwał do dziś i mocno zyskał na popularności, ale i stał się wiarygodny oraz nieprawdopodobnie rozpoznawalny w każdym kraju. Dziś jest uważany za jedną z najstarszych na świecie sztuk leczniczych.
